icon-phone arrow icon-search mail pinterest google-plus facebook instagram twitter youtube linkedin icon-share icon-close icon-whatsapp
Opgebrand

Opgebrand

Paula werkt als begeleidster bij de ZorgZaak. Ze heeft in haar werk te maken met veel verschillende mensen en situaties en vertelt daar graag over. Sommige details, zoals namen van personen, plaatsen of bedrijven kunnen zijn aangepast, vanwege de privacy en herkenbaarheid van personen. De verhalen zijn gebaseerd op echt gebeurde situaties. Zoals dit verhaal over Ineke.

Opgebrand

Goh, wat is ze veranderd, wat een verschil met de vrouw die ik twee jaar geleden aantrof. Als een dood vogeltje zat ze in haar woonkamer, die eerste keer dat ik bij haar kwam. Ooit een sterke vrouw, maar nu volledig opgebrand. Een schoolvoorbeeld voor een burn-out, beter kon je Ineke niet omschrijven. Kijk dan eens hoe ze er tegenwoordig bij zit. Een vrouw die weet wat ze wil, die kansen en een toekomst voor zich ziet, die “ja” tegen het leven zegt maar ook en vooral “nee” durft te zeggen tegen alles en iedereen die het leven voor haar zo lastig maakten.

Een jaar of vijf geleden was er eigenlijk nog niet zoveel aan de hand. Alles liep zoals ze zich dat had voorgesteld. Een goede baan, een man, twee kinderen, een huis, zelfs een hond maakte het huisje-boompje-beestje plaatje helemaal compleet. Wat wil een vrouw van bijna 30 nog meer? En toch ging het langzamerhand bergafwaarts met Ineke. Haar perfectionistische instelling, haar drang om het iedereen naar de zin te willen maken, het niet “nee” willen en durven zeggen, zowel in haar privéleven als in haar werk, uiteindelijk werd het allemaal te veel en zakte ze door het ijs. De diagnose “burn-out” was al snel gesteld en via de huisarts belandde ze bij de GGZ waar een behandelplan werd gestart. Na enige tijd kwam ze bij ons in beeld en werd een begeleidingstraject opgesteld om haar leven weer op de rails te krijgen.

Praten, veel praten. In het begin vooral door samen bij haar thuis te zijn maar later ook via telefoon en app. Ze had iemand nodig die ze kon bereiken wanneer ze het moeilijk had, wanneer ze het vertrouwen weer even kwijt was. En zo hebben we vele uren samen doorgebracht. Gepraat over haar jeugd, waarin een dwingende moeder zoveel van haar eiste, gepraat over haar perfectionistisch gedrag, over haar werk en over haar relatie. Voor Ineke bleek het vooral belangrijk dat ze haar verhaal kwijt kon, ze was zelfs al blij met een kort contact via de app, blij met een luisterend oor. Wat we vaak deden was een problematische situatie ‘bevriezen’ en er dan van alle kanten tegenaan kijken. Een “ijsfoto maken”, noemden we dat. Bijvoorbeeld de situatie dat haar moeder haar belde en haar voor het blok zette met een verzoek waar ze geen raad mee wist. Als we het bespraken en een plekje gaven werd het opeens veel minder problematisch en durfde ze een volgende keer misschien wel “nee” te zeggen. Kleine stapjes maken, maar het waren bijna altijd stapjes vooruit.

Ineke is maar een voorbeeld van hoe mooi het werken als begeleider kan zijn. Er zijn veel vrouwen zoals Ineke, maar iedere situatie is weer anders en voor iedere begeleidingsvraag moet een passend plan gemaakt worden. Dat doen we altijd samen met de cliënt zodat we ook samen kunnen werken aan de oplossing. 

Ze lacht terwijl ze me uitlaat. Een mooi mens die weer vertrouwen in de toekomst heeft. We zijn nog niet klaar maar er komt een dag dat ze ook mij niet meer nodig heeft en weer helemaal op eigen benen kan staan. “Ik app je nog wel” knipoogt ze. “Niet te vaak hoor!” lach ik. “Ik zou niet durven” zegt ze, maar we weten beide wel beter. In de auto, op weg naar mijn volgende cliënt, pingt mijn telefoon.  Ik hoef niet eens te kijken om te weten wie het is. “Grapjas”, denk ik.

Paula.

Altijd op de hoogte blijven? Volg ons online

Adres

Het Haagje 129A
7902 LE Hoogeveen

Heeft u zorg nodig?

Bel 0528 - 341 965