icon-phone arrow icon-search mail pinterest google-plus facebook instagram twitter youtube linkedin icon-share icon-close icon-whatsapp
Samen Werken?

Samen Werken? Blog Ellen Wiersma

Onlangs was ik op huisbezoek bij een cliënte met klachten met betrekking tot het geheugen. Mevrouw ontvangt van ons ook huishoudelijke hulp. Via de huishoudelijke zorgverlener waren er zorgelijke signalen bij ons binnen gekomen. Na een telefoontje met een mantelzorger van de cliënte ging ik op bezoek.

Mevrouw had een goede vriendin op bezoek die haar wat kon ondersteunen in het gesprek met mij. Gelukkig was er een klik. We konden goed praten en mevrouw zat er ontspannen bij. Met een grap en een grol en onder het genot van een geurend kopje koffie kwam er veel boven tafel en kon ik met mevrouw tot afspraken komen om haar persoonlijke hygiëne te gaan bewaken en er zo nodig ondersteuning bij te geven. Dat was voor haar een hele stap. Mijn onderbuikgevoel vertelde mij, dat deze cliënte onze hulp waarschijnlijk niet zonder slag of stoot zou accepteren. Vaak zijn mensen die te kampen hebben met geheugenproblemen overtuigd van het feit dat ze geen hulp nodig hebben. Dat vraagt tijd en ook vertrouwen. Gelukkig heb ik een klein team met lieve betrokken medewerkers waarvan ik weet dat die haar vertrouwen zullen winnen. Terwijl ik aan de keukentafel samen met mevrouw het zorgplan aan het maken ben, gaat de telefoon. Een vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn vraagt wat ik daar bij deze cliënte doe. Het blijkt een Casemanager Dementie te zijn van een andere, grote organisatie die, zo vertelt ze, al enige tijd probeert voet aan de grond te krijgen bij deze dame. Ook heeft ze geprobeerd om mevrouw onder de douche te krijgen. Dat was tot nu toe niet gelukt is. Ik kleurde vermoedelijk tot hoog in mijn nek en ik voelde me hoogst ongemakkelijk. Gedachten als ‘zit ik hier mijn tijd te verdoen”, en “hoe heeft dit kunnen gebeuren” en nog wat onfatsoenlijkheden schoten in hoog tempo door mijn hoofd. Ondertussen riep de cliënte door het gesprek heen: “nee, hoor…ik wil niemand anders en ik vertrouw jou. Die dame is nog nooit bij mij geweest”. Nu past die laatste opmerking natuurlijk bij het beeld van beginnende vergeetachtigheid dus op die opmerking kon ik niet helemaal varen. Gelukkig kan ik denken in een win-winsituatie en ik stelde de dame aan de telefoon voor om samen te gaan werken. Zij doet het Case management en wij de zorg op route. Wij hebben bij de ZorgZaak ook Casemanagers Dementie maar die zou ik dan niet gaan inschakelen. Ik werk in andere gebieden van Drenthe samen met een andere Casemanager van die Grote organisatie en dat gaat heel plezierig. Met enige tegenzin stemde ze daarin toe.

Tenminste…dat dacht ik. Na een aantal dagen daar zorg te hebben gegeven aan de cliënte krijg ik het bericht dat de dochter van de cliënte, na een gesprek met de Casemanager Dementie van de Grote organisatie, heeft besloten toch alle zorg naar de Grote te doen. Dat was makkelijker want anders kwamen er 2 organisaties over de vloer. Nee…niet de huishoudelijke hulp. Dat mag de ZorgZaak gewoon blijven doen. Dus toch nog steeds 2 organisaties…

Ik voel een verlangen naar vroeger uit mijn buik omhoog komen. Toen vielen we allemaal nog gewoon onder het Groene Kruis. Toen was er nog geen marktwerking.  Ik mis de tijd dat we als wijkverpleegkundigen en verzorgenden nog gewoon collega’s waren die het beste met elkaar voor hadden. Elkaar wat gunden…ook die ene cliënt.

Voor mij als wijkverpleegkundige, die een bewuste keuze heeft gemaakt te gaan werken bij een organisatie die de wensen van de cliënten hoger in het vaandel heeft staan dan de andere (lees ook Grotere Organisaties), zijn dit soort praktijken werkelijk een doorn in het oog.

Maar goed, de realiteit is nu eenmaal dat vroeger niet meer terug komt. Uit respect voor mijn vak blijf ik vast houden aan onze beroepsnormen en -waarden. Samenwerken met andere organisaties staat bij mij in de top 5. Net als respectvol zijn en geen onderscheid maken. Feitelijk gezien heeft deze mevrouw goede zorg en aandacht nodig. En dan maakt het echt niet uit welk logo er op het uniform zit. Een echte thuiszorgmedewerker werkt logo-overstijgend. Of ben ik te idealistisch?

Ellen Wiersma
Wijkverpleegkundige bij de ZorgZaak

Altijd op de hoogte blijven? Volg ons online

Adres

Het Haagje 129A
7902 LE Hoogeveen

Heeft u zorg nodig?

Bel 0528 - 341 965